کارگردان نمایش «گور پلاس» هرچند بابت استقبال تماشاگران از نمایشش خوشنود است، اما می‌گوید که هر شب تعدادی از تماشاگران به دلیل شرایط خاص تئاتر شهر، نمی‌توانند به موقع در سالن حاضر شوند و بلیت‌شان می‌سوزد.
بازیگر فیلم سینمایی پیشمرگه گفت: برای بازی در فیلم ۹ ساعت زیر باران ایستادم، کاملا خیس شدم؛ کمی استراحت می‌کردم و بعد ادامه می‌دادم، هیچ چیزی باعث نشد که نتوانم به بازی خودم ادامه بدهم.
بازیگر قدیمی سینمای ایران، گفت: کتمان نمی‌کنم که من برای شرکت در فیلم‌ها بالاترین رقم دستمزد را می‌گیرم، اما در دو سه سال اخیر شرکتم در فیلم‌هایی که دیگران می‌سازند صرفا روی منافع مادی نبوده و بیش‌تر جنبه‌ی رفاقت داشته است.
از میانه دهه نود کرامتی شاید سرخورده از توقف روند صعودی اش در سینما و خسته شدن از رقابت با نوستاره های جوان و تازه نفس (نقش هایی که چند سال قبل به او پیشنهاد می شد حالا مستقیما نصیب سحر دولتشاهی می شد که فیزیک مشابهی با او داشت) رفت به سمت تهیه کنندگی سینما و چند مستند داستانی موفق تولید کرد.
ایرج طهماسب، کارگردان آثار تلویزیونی و سینمایی کودک و نوجوان، آرام، مهربان و قصه‌گو حرف می‌زند؛ درست مثل آثارش. او می‌گوید: کارهایی هستند که ما بلد هستیم انجام دهیم و کارهایی هستند که دوست داریم انجام دهیم، این دو متفاوت هستند و برای کسانی که در کار هنر هستند و یا می‌خواهند به این حوزه وارد شوند مهم است که بدانند آیا این کار را بلدند؟ توان و استعداد ...
بهروز شعیبی که این روزها «آغوش باز» را به عنوان یک کمدی درام روی پرده سینماها دارد، معتقد است: در سه سال گذشته یک سینمای نازل از ایران به دنیا معرفی شده و جریان بسیار بدی شکل گرفته است. این بزرگترین خیانت به سینمای ایران است چراکه از نظر کیفی و اعتبار، لطمه بزرگی وارد کرده است.
اکران فیلم‌های سینمایی جدید همچون «زودپز» به کارگردانی رامبد جوان در حالی پس از پنح روز عزاداری عمومی (۱۳ مهرماه) آغاز می‌شود که حدود ۵۰ فیلم دیگرِ دارای پروانه نمایش، هنوز بدون اکران باقی مانده‌اند.
در فاصله کمتر از ۲ هفته تا پایان مهلت کشورها برای معرفی نماینده خود به اسکار ۲۰۲۵، سینمای ایران با وجود نامزدهای استاندارد محدود، هنوز نماینده نهایی خود را معرفی نکرده است. این در حالی است که نماینده سینمای ایران باید در فاصله کوتاه تا نیمه آذرماه، گام‌های بلندی در مسیر اکران اروپایی، اقبال در فصل جوایز و نمایش برای طیفی از داوران آکادمی اسکار بردارد....
کیانوش عیاری درباره اقتباس سینما ادبیات می‌گوید سالها آثارم از ارشاد مورد پذیرش نبود، برای اینکه بتوانم کار کنم و امور زندگی را بگردانم از کتاب «خواهران غریب» اریش کستنر یک فیلمنامه نوشتم به نام «نیمه دو سیب» و واقعیت هم این است که فیلم خوبی نشد، به نظرم فیلم کیومرث پوراحمد به نام «خواهران غریب» بهتر از کار من بود.
مسعود فراستی از چرخیدن در فضای شبه‌روشنفکری کمونیستی پیش و پس از انقلاب تا امریکایی شدن، راه درازی را طی کرد؛ راهی که مقطعی کوتاه از آن با سید مرتضی آوینی هم‌قدم و هم‌قلم شد، اما نفس گرم سید شهیدان اهل قلم کافی نبود تا روشنفکر چپ گمنام ما را عاقبت به خیر کند.
یک بازیگر زن در ساحت سینمای ایران نامبردار شد. نقش‌ها به او پیشنهاد شد، ارج گذاشته شد. وضعیت مالی بسامانی داشت. به سادگی و بی‌مانع و بدون دغدغه‌ای بیرون از حوزه حرفه ای، فعالیت می‌کرد. او، اما ناگهان ایران را ترک کرد و سر از سینمای فرنگ درآورد.
